Thursday, April 4, 2013

Ο Άρης της Ζεύξιδος

Υπάρχουν πολλών κατηγοριών άνθρωποι. Όταν πρόκειται για ζώα, και ειδικότερα σκυλιά, σημαντικό ρόλο παίζει το αν ποτέ μεγάλωσε ένα στο σπίτι σου. Παραδέχομαι εκ των προτέρων ότι δεν είμαι αντικειμενικός, καθώς είχα αυτήν την τύχη. Του να έχω ζήσει στο ίδιο σπίτι με σκυλί. Δεν μπορούσα να κατανοήσω το πως μπορεί κάποιος να κλαίει με λυγμούς για ένα σκυλί που έχασε, μέχρι που χάσαμε ενα από ατύχημα στο δρόμο. Και ούτε θέλω να σκέφτομαι το πως θα νιώσω όταν χάσουμε και αυτό που έχουμε τώρα στο σπίτι των γονιών μου, που κοντεύει πλέον τα 14 και τα σημάδια της ηλικίας προκαλούν μία τεράστια μελαγχολία.

Μετά από αυτόν τον πρόλογο, ας μιλήσουμε λίγο για τον Άρη. Δεν ξέρω πως πήρε το όνομα του, αν και το γεγονός ότι ο καλύτερος φίλος του είναι αρειανός με βάζει σε υποψίες. Ο Άρης δεν είναι ένα απλό σκυλί. Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω ποτέ τον Λουκάνικο, αλλά για να μην μακρυγορώ χωρίς να είμαι σίγουρος ότι μπορώ να τον αποδώσω ως προσωπικότητα, νομίζω ότι όσοι τον ξέρουν, μπορούν να πουν ότι ο Άρης είναι ο Λουκάνικος της Ζεύξιδος. Και όχι μόνο της Ζεύξιδος, αλλά και της Π.Π. Γερμανού και της Κούσκουρα. Κακοποιημένος από δίποδα ζώα όταν ήταν μικρός (μη ρωτάτε πως το ξέρω. δεν το ξέρω, αλλά είμαι σίγουρος) αντιμετωπίζει τον άλλον με μία επιφυλακτικότητα. Στην καλύτερη περίπτωση το λες επιφυλακτικότητα. Είναι αυτό που λέμε ότι οι κακουχίες της ζωής σου διαμορφώνουν την προσωπικότητα. Με τον Άρη ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Μπορεί σήμερα να έρθει και να σου απαιτήσει να τον χαϊδέψεις, μπορεί αύριο να σου γρυλίσει αν υποψιαστεί ότι θα τον ενοχλήσεις. Σου δίνει μία αίσθηση αποδοχής όταν είναι στις καλές του. Πρέπει να τον κερδίσεις, αυτό είναι σίγουρο.

Ο Άρης λοιπόν, εδώ και 2 μέρες δεν είναι στη Ζεύξιδος. Τον έχουν πάρει για εξετάσεις, μετά από μία ατυχη στιγμή του και ειδικά μετά τα τελευταία κρούσματα λύσσας, καλά κάνανε. Αλλά τον περιμένουμε πίσω πως και πως. Δεν είναι απλά μία μασκότ μιας περιοχής, είναι ένας θαμώνας.


No comments: