Wednesday, January 14, 2015

Είναι υποχρέωση της Κεντροαριστεράς να βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να βρει το δρόμο του, για να βρει και η Κεντροαριστερά τον δικό της

Ένα είναι σίγουρο. Ότι σε αυτές τις εκλογές, από κανένα κόμμα δεν πρόκειται να ακούσεις προγραμματικό λόγο για την επόμενη ημέρα. Οι μεν εγγυώνται τη σταθερότητα και την ευρωπαϊκή προοπτική και οι δε θα σχίσουν τα μνημόνια. Ίσως σε αυτό να φταίει και η πολύ σύντομη προεκλογική περίοδος, που είναι προφανές ότι βολεύει αυτόν που προηγείται στις δημοσκοπήσεις.

Είμαι από αυτούς, που πιστεύουν ότι η κρίση έφερε το μνημόνιο και όχι το μνημόνιο την κρίση. Η κρίση αυτή είναι, λοιπόν, αποτέλεσμα του μοντέλου της μεταπολίτευσης, στο σύνολο της. Σύμφωνοι, κυβέρνησαν οι ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά ποιος ήταν άραγε ο προγραμματικός λόγος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης αυτή την περίοδο? Θυμάμαι πολύ καθαρά, όταν ακόμα στην Ελλάδα υπήρχε ηγεμονία των δύο αυτών κομμάτων, η συμβολή της αντιπολίτευσης να μην είναι προς τον εξορθολογισμό της λειτουργίας του Κράτους, αλλά προς την περαιτέρω ενίσχυση ενός μη παραγωγικού δημόσιου τομέα. Ελάχιστοι είναι αυτοί που προσπάθησαν να ασκήσουν εποικοδομητική μεταρρυθμιστική κριτική.

Προσωπικά, μεταξύ άλλων, εντοπίζω τις εξής σημαντικές ευθύνες για την κρίση στα δύο μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης. Τον κρατισμό και τη διαμόρφωση μίας κακώς εννοούμενης δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας στον συνδικαλιστικό τομέα από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ, που κατ’ αυτόν τον τρόπο κατάπιε την Αριστερά, και τον πλήρη εκτροχιασμό των δημοσιονομικών της χώρας κατά την πενταετία του Καραμανλή.

Θα μου επιτραπεί να πω εδώ, ότι οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ σε αυτόν τον τομέα, αποτελούν πλέον ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτών έχουν εναποτεθεί όλες οι ελπίδες του πελατειακού κράτους για την επαναφορά των προμνημονιακών κακώς κειμένων της χώρας.

Όμως στην παρούσα κατάσταση δεν μπορεί να μην λάβει κανείς υπόψη τα δεδομένα. Και τα δεδομένα λένε ότι υπάρχει ένα προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως για να φύγουν οι παλιές κυβερνήσεις και με αυτό πρέπει να πορευτούμε. Είναι υποχρέωση της Κεντροαριστεράς να βοηθήσει το ΣΥΡΙΖΑ να βρει το δρόμο του, για να βρει και η Κεντροαριστερά τον δικό της. Δεν γίναμε όλοι ξαφνικά αριστεροί. Αν αυτό προϋποθέτει, επειδή έτσι θέλει ο λαός, να δούμε και τον ΣΥΡΙΖΑ, να τον δούμε. Να στηριχθεί στα δίκαια αιτήματά του, να ελεγχθεί στα παράλογα. Και αυτό μόνο μια κυβέρνηση συνεργασίας μπορεί να το κάνει. Αυτή την ιδεολογική στήριξη και κριτική ταυτοχρόνως, δεν μπορεί να την κάνει κάποιος χώρος που δεν έχει κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο. 

Επομένως, θεωρώ υποχρέωση μου να συμβάλλω με τη ψήφο μου στη διασφάλιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, στηρίζοντας τις δυνάμεις εκείνες που από την αρχή της κρίσης σήκωσαν το βάρος, χωρίς δημοψηφίσματα εν βρασμώ ψυχής, χωρίς να παραβλέπω τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες, έχοντας πάντα κατά νου ότι σε μία χώρα όπου δεν υπάρχει εκπροσώπηση του κέντρου παρά μόνο μίας ανώριμης Αριστεράς και μίας υπερσυντηρητικής Δεξιάς, δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ ισορροπία.  Τα υπόλοιπα θα τα δούμε μετά τις εκλογές.