Monday, November 12, 2012

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, αλλά τώρα είναι αργά για δάκρυα

Σήμερα στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης, είχαμε έκτακτη συνεδρίαση για τις επιπτώσεις του μεσοπρόθεσμου στους ΟΤΑ. Δεν θα αναφερθώ στην παράνοια της παράταξης του βουλευτή της ΝΔ, Κώστα Γκιουλέκα, που χθες ψήφισε ό,τι ψήφισε και σήμερα έβγαλαν ανακοίνωση ότι είναι ενάντια στις απολύσεις, ούτε στην εκτός τόπου και χρόνου τοποθέτηση της παράταξης του ΚΚΕ για προσλήψεις στο Δημόσιο. Θα αναφερθώ στο τι τελικά αποφάσισε το δημοτικό συμβούλιο και πως το ερμήνευσα, κάνοντας και την αντίστοιχη τοποθέτηση στη συνεδρίαση.

Ψήφισαμε όλοι ομόφωνα την μη αποστολή των λιστών που ζητάει η κυβέρνηση για τη διαθεσιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που όσο και να ενοχλούν ή να δένουν τα χέρια σε κάποιους, πρέπει να ειπωθούν. Η Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη είναι μία ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ δημοτική παράταξη που διοικεί για πρώτη φορά το Δήμο. Είναι μία διοίκηση, που πέρα από τις αρκετές αδυναμίες της στην επίλυση κάποιων προβλημάτων της καθημερινότητας έχει επιδείξει μία αξιοζήλευτη επίδοση στην διαχείριση των οικονομικών του Δήμου. Επιπλέον, είναι και μία διοίκηση που επ' ουδενί δεν ευθύνεται για την κατάσταση του δημόσιου τομέα. Αυτή η διοίκηση έχει αποδείξει ότι σέβεται τα λεφτά των δημοτών και δεν υπάρχει πιο τρανή απόδειξη από αυτό από τη δεύτερη συνεχόμενη μείωση των ανταποδωτικών δημοτικών τελών και τη μείωση των υποχρεώσεων προς τρίτους κατά πολύ μεγάλο ποσοστό, άρα βοήθησε και στο μέτρο του δυνατού στο να κυκλοφορήσει χρήμα στην αγορά της Θεσσαλονίκης. Και να σημειωθεί ότι αυτή η διοίκηση στην περίπτωση της ΔΕΠΘΕ (TV100, FM100), έχει αποδείξει ότι μπορεί να απολύσει όταν το κρίνει απαραίτητο. Αλλά όχι οριζοντίως. Θεωρώ, λοιπόν, τσουβάλιασμα από τη μεριά της Κυβέρνησης τις οριζόντιες απολύσεις για όλους τους Δήμους ανεξαιρέτως.

Σήμερα όμως είχαμε και τις δακρύβρεχτες ανακοινώσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων της ΠΟΕ-ΟΤΑ και των εργαζομένων του Δήμου Θεσσαλονίκης. Πού ήταν όλα αυτά τα συνδικαλιστικά όργανα όταν οι υπάλληλοι μπαίνανε από το παράθυρο στο Δημόσιο? Που ήταν όλα αυτά τα συνδικαλιστικά όργανα όταν εξυπηρετούνταν κομματικοί στρατοί στο Δημόσιο? Που ήταν όλα αυτά τα συνδικαλιστικά όργανα όταν ο κάθε έχων την εξουσία έκανε μετατάξεις, ανάλογα με το ποιος θα προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες για την επανεκλογή του? Ποια ήταν άραγε η ουσία της ύπαρξης ενός συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα? Και κάπως έτσι φτάσαμε στο δακρύβρεχτο σήμερα. Μία Τρόικα που, όπως (πλέον) και η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου (που κάποτε ψήφιζε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ σε ποσοστά κοντά στο 85%), απορρίπτει το πολιτικό σύστημα της χώρας και ΔΕΝ ΤΟ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ, να προβαίνει σε οριζόντιες απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Αλλά τώρα είναι αργά πλέον για δάκρυα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, αλλά αυτό τώρα είναι κάτι που καμία διοίκηση δεν μπορεί να εμποδίσει.