Tuesday, July 31, 2012

Η κατάσταση με τη ΔΕΠΘΕ είναι μία μικρογραφία της κατάστασης της Ελλάδας


Όταν ανέλαβε τη διοίκηση η Πρωτοβουλία, ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν ήταν τίποτα άλλο από μία μικρογραφία του προβλήματος της Ελλάδας των τελευταίων ετών. Ένας οργανισμός με μη ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, με πρωτοφανή ελλείμματα, με υποψίες κακοδιαχείρισης οι οποίες είναι κάτω από δικαστική διερεύνηση, με χαλαρούς έως ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς, με την ανομία να κυριαρχεί και πλέον να θεωρείται κεκτημένο, αν κρίνουμε από τις καθημερινές συμπεριφορές μέρους των συμπολιτών μας, με υπερβολικά χρέη προς τρίτους, με υπερτιμολογήσεις σε προμήθειες και υπηρεσίες και ενίοτε με υπεράριθμες προσλήψεις.

Αυτό το τελευταίο, οι υπεράριθμες προσλήψεις, είναι κατά τη γνώμη μου και η πραγματική αιτία του προβλήματος της ΔΕΠΘΕ. Τι είναι όμως οι υπεράριθμες προσλήψεις, τί και ποιόν εξυπηρετούν? Μήπως εξυπηρετούσαν τις πραγματικές ανάγκες της ΔΕΠΘΕ? Είναι προφανές πως όχι, καθώς τότε δεν θα θεωρούνταν υπεράριθμες. Απόδειξη, αν μπορεί να θεωρηθεί απόδειξη, είναι και η σχετικά χαλαρή στάση των παρατάξεων της αντιπολίτευσης στο θέμα, σαν να μιλάμε για ένα συνομολογούμενο αμάρτημα, το οποίο υπό άλλες συνθήκες θα είχε γίνει σημαία στα χέρια κάποιων. Δεν έγινε όμως και αυτό λέει πολλά.

Η ΔΕΠΘΕ τα προηγούμενα χρόνια λειτουργούσε ως μία μηχανή στρατολόγησης ανθρώπων, συγγενών και μη, των προηγούμενων διοικήσεων προκειμένου να δημιουργηθούν και να συντηρηθούν πελατειακές σχέσεις, αλλά και να λυθεί το επαγγελματικό πρόβλημα εκλεκτών συγγενών και φίλων.

Με λίγα λόγια, στο Δήμο Θεσσαλονίκης συνέβησαν, όλα όσα καταμαρτυρούνε οι περισσότεροι συμπολίτες μας στον δικομματισμό για την σημερινή κατάντια της Ελλάδας στο δημόσιο τομέα. Με μία μεγάλη διαφορά όμως. Ότι τα τελευταία 25 χρόνια μέχρι το 2011, τη διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης την είχε μία παράταξη, η οποία ευθύνεται και γι αυτή την κατάσταση. Μία παράταξη που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη στη νοοτροπία της και τη λειτουργία της με αυτές των κομμάτων εξουσίας. Ήταν μία κομματική δημοτική παράταξη, με όλα τα κακά που συνοδεύουν ένα τέτοιο χαρακτηρισμό. Και είναι ακόμα πιο ειρωνικό αν σκεφτεί κανείς ότι το κόμμα με το οποίο ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη η προηγούμενη διοίκηση είναι το κόμμα το οποίο είναι οπαδός του (κατ’ ευφημισμό σ' αυτή την περίπτωση) μικρού και ευέλικτου δημόσιου τομέα. Είναι επόμενο, λοιπόν, οι οποιεσδήποτε απολύσεις έχουν γίνει στη ΔΕΠΘΕ τον τελευταίο 1,5 χρόνο να χαρακτηρίζονται από κάποιους κομματικές, καθώς στην ουσία κομματικές ήταν οι ίδιες οι προσλήψεις.

Είναι ωραίο πράγμα να έρχεται μία διοίκηση και να απολύει ανθρώπους ειδικά σε μία τέτοια συγκυρία όπου η ανεργία μαστίζει? Σαφώς και όχι και θεωρώ ότι δεν έχει υπάρξει ικανοποίηση από κανέναν μας για τις απολύσεις εκτός από ίσως 1-2 περιπτώσεις όπου ομολογουμένως οι καταστάσεις ήταν στο όριο της πρόκλησης. Επιπλέον, η νυν διοίκηση της ΔΕΠΘΕ, προσπάθησε να σώσει τη δουλειά πολλών απασχολούμενων μέσω μετατάξεων στο Δήμο Θεσσαλονίκης σε διοικητικές θέσεις που υπήρχε ανάγκη και θα μπορούσε να σώσει ακόμα περισσότερες αν παλαιότερες διοικήσεις της ΔΕΠΘΕ φρόντιζαν να μετατραπούν οι συμβάσεις έργου σε προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ και όχι σε μετατροπή τους σε αορίστου χρόνου επειδή έτσι βόλευε. Οι απολύσεις όμως ήταν αναγκαίες. Ήταν αναγκαίες γιατί τα αυτά τα χρήματα που απαιτούνται για την συντήρηση της ΔΕΠΘΕ είναι χρήματα των πολιτών της πόλης και των ελλήνων φορολογούμενων. Όπως η πλειοψηφία του κόσμου απαιτεί να συμμαζευτούν οι δαπάνες του ελληνικού δημοσίου, έτσι απαιτεί από εμάς να συμμαζευτούν και οι δαπάνες του Δήμου Θεσσαλονίκης όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά για να διασφαλιστεί ότι κάθε ευρώ που πληρώνει ο δημότης πιάνει τόπο.

Αυτό όμως που ενοχλεί ακόμα περισσότερο είναι δηλώσεις που έχουν κυκλοφορήσει στον ηλεκτρονικό τύπο της πόλης.

Σε γνωστό μπλογκ της πόλης, στο taxalia.gr κυκλοφορεί ένα άρθρο το οποίο υπογράφει κάποιος με τα αρχικά ΧΕΝ (http://taxalia.blogspot.com/2012/07/blog-post_4242.html). Εκτός από τα σχόλια που αφορούν προσωπικά στον διευθυντή της ΔΕΠΘΕ και τα οποία προσπερνάω, σημασία έχει να επικεντρωθούμε στην τελευταία παράγραφο του άρθρου:

«Οι τελευταίες απολύσεις, όπως και οι προηγούμενες έγιναν για λόγους αντεκδίκησης. Και εδώ είναι το επικίνδυνο. Οι δημοσιογράφοι στη Θεσσαλονίκη έχουν ξεχάσει αυτές τις πρακτικές εδώ και χρόνια. Τώρα ο Μπουτάρης ουσιαστικά τους αναγκάζει να σκέφτονται έτσι. Γιατί είναι πολύ λογικό και ανθρώπινο οι απολυμενοι αυτοί δημοσιογράφοι μόλις ξεκουμπιστεί ο Μπουτάρης και ο Φούλης από το Δήμο Θεσσαλονίκης να επιστρέψουν αλλά και να τα βάλουν με όσους δημοσιογράφους σήμερα συνεργάζονται αρμονικά μαζί τους. Να ζητήσουν μέχρι και τις απολύσεις τους για λόγους οικονομίας. Το βρίσκω περίπου αυτονόητο. Με τον τρόπο αυτό Μπουτάρης και Φούλης έχουν ανοίξει μία δημοσιογραφική βεντέτα. Να δούμε πόσα και ποια θα είναι τα θύματα της τα επόμενα χρόνια...»

Το να πω κάτι παραπάνω γι αυτήν την τοποθέτηση είναι νομίζω περιττό. Από που να ξεκινήσω? Από τις διαθέσεις ρεβανσισμού και παλαιοκομματισμού που επιδεικνύει ή από την έμμεση απειλή στο υφιστάμενο δυναμικό της ΔΕΠΘΕ? Το  μόνο που ελπίζω πραγματικά είναι ο υπογράφων του άρθρου, που προφανώς δεν είχε την παλληκαριά να βάλει το όνομα του από κάτω, να μην έχει καμμία σχέση με πρώην στέλεχος της ΔΕΠΘΕ και νυν υπεύθυνο τύπου επίσημου οργάνου κόμματος στη Θεσσαλονίκη γιατί τότε ενδεχομένως το θέμα να έχει πολύ πιο σοβαρές διαστάσεις.