Monday, June 3, 2013

Ομιλία Γιάννη Μπουτάρη στο ετήσιο Συνέδριο της ΚΕΔΕ

Καλημέρα και από εμένα. Δεν  πρόκειται να σας απασχολήσω πολύ.
Είμαι φρέσκος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και πρέπει να σας πω ότι όλο  αυτό το διάστημα και ειδικά μέσω των  συνεδρίων της ΚΕΔΕ, εκτίμησα σε μεγάλο βαθμό, σε πολύ μεγάλο βαθμό θα έλεγα, την ποιότητα των Δημάρχων της χώρας και προερχόμενος από τον ιδιωτικό τομέα, όλη μου τη ζωή εκεί ήμουν, θεωρώ ότι είναι τεράστια αδικία για το ελληνικό κράτος να μην εμπιστεύεται τους Δημάρχους. Γιατί το ελληνικό κράτος δεν εμπιστεύεται τους Δημάρχους.

Λίγο πολύ, οι συνάδελφοι όλοι είπαμε τα ίδια πράγματα. Η τοποθέτησή μας έχει ένα κεντρικό σημείο. Τι είδους Τοπική Αυτοδιοίκηση θέλουμε; Και εμείς και το κράτος. Τι είδους Τοπική Αυτοδιοίκηση θέλουμε; Πάντοτε σε σχέση φυσικά με την κεντρική εξουσία. Και ποια είναι αυτή η κεντρική εξουσία; Είναι η Αντιπεριφέρεια; Είναι η Περιφέρεια; Είναι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση; Είναι τα Υπουργεία; Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι οποίοι έχουν άπειρες αλληλοεπικαλύψεις;

Θα σας  πω εγώ ένα παράδειγμα. Στην Θεσσαλονίκη, οι κεντρικοί δρόμοι της Θεσσαλονίκης υπάγονται στην Περιφέρεια. Τα δρομάκια υπάγονται στο Δήμο. Όταν θέλουμε  να πάρουμε μια απόφαση για  έναν ποδηλατόδρομο ας πούμε που  είναι στους κεντρικούς δρόμους, αποφασίζει η Περιφέρεια, δεν αποφασίζει ο Δήμος. Μιλάμε για ένα τρελοκομείο απίστευτο.

Να μας πουν τελικά, γιατί εμείς  ξέρουμε τι θέλουμε, αλλά να μας πουν τελικά τι ρόλο παίζουν οι Δήμοι. Τι είναι οι Δήμοι; Ο Δήμος είναι  αυτός που διαχειρίζεται την  καθημερινότητα; Είναι δηλαδή αυτός που θα σηκώσει τα σκουπίδια, θα έχει Δημοτική Αστυνομία, η οποία δεν συνεργάζεται με την ΕΛΑΣ και τελικό αποτέλεσμα είναι τίποτα; Τι δουλειά πρέπει να κάνει ο Δήμος; Εκπροσωπεί το κράτος; Και όταν εκπροσωπεί το κράτος και μας έχει στείλει το κράτος τα προνοιακά επιδόματα ας πούμε, η Θεσσαλονίκη, ο Δήμος είχε 4.000 δικαιούχους για τα προνοιακά επιδόματα. Και ξαφνικά απέκτησε 19.000 δικαιούχους, οι οποίοι πρέπει να εξυπηρετούνται από το ίδιο προσωπικό, ίσως και λιγότερο προσωπικό και τελικά τι κάνουμε;

Έχουμε ένα  άλλο παράδειγμα. Την κατάργηση των  Νομικών Προσώπων. Αποφάσισε το κράτος, το οποίο τελικά δεν ξέρουμε και  τι αποφάσισε, εγώ τουλάχιστον δεν  έχω, δεν ξέρω αν έχει κανένας άλλος  μία εικόνα του τι ακριβώς είναι  η κατάργηση των Οργανισμών, αποφάσισε να καταργηθούν οι Οργανισμοί και δεν μας λέει γιατί το αποφάσισε. Για να μειωθεί το προσωπικό; Γιατί δεν λέει ξεκάθαρα ότι εγώ θέλω να απολύσω 5.000 άτομα. Δεν το λέει ξεκάθαρα. Καταργώ – λέει – τον Οργανισμό. Δεν μας λέει τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι σε αυτό τον Οργανισμό. Και ίσως, το κυριότερο, τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι οποίοι εξυπηρετούνται από τους Οργανισμούς. Και πρέπει εμείς να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα. Ποιο φίδι και από ποια τρύπα;

Έχουμε ένα  άλλο τεράστιο θέμα. Τις περίφημες ιδιωτικοποιήσεις. Καταρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι πρέπει να αποδαιμονοποιήσουμε τη λέξη «ιδιωτικοποίηση». Δεν είναι ούτε τέρας ούτε μπαμπούλας η ιδιωτικοποίηση. Πάρα πολλές φορές μπορεί να είναι πάρα πολύ καλή η ιδιωτικοποίηση. Όμως παίρνω πάλι το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης. Ανακοινώνουν την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, ανακοινώνουν την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ, αλλά δεν μας λένε με ποιους όρους γίνεται αυτή η ιδιωτικοποίηση. Δηλαδή όταν λέμε ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, θα πουληθεί το 74% του λιμανιού σε έναν όποιο επενδυτή έρθει, χωρίς να έχει καμία προηγούμενη εμπειρία, χωρίς να έχει καμία σχέση με τα λιμάνια, με το οτιδήποτε; Και επιπλέον και το κυριότερο από όλα, χωρίς να ρωτήσουν την πόλη;

Είχαμε την  τύχη να έχουμε αναπτύξει αυτή τη 2ετία καλές σχέσεις με το λιμάνι του Αμβούργου, με την πόλη του Αμβούργου, που χρησιμοποιούμε σαν Σύμβουλο για διάφορα θέματα. Μεταξύ των άλλων και για το πώς διαχειρίζονται τα λιμάνια. Σε όλο τον κόσμο, τα λιμάνια είναι των Δήμων. Στην Ελλάδα, μπερδεύεται ο Οργανισμός Λιμένος, έχουμε Λιμενικά Ταμεία, έχουμε την ΚΕΔ, που η  παραλία ανήκει στην ΚΕΔ. Δηλαδή τρελαίνεσαι. Να σας πω ένα παράδειγμα, φέτος προσπαθούμε να νοικιάσουμε κάτι περίπτερα που έγιναν στην νέα παραλία της Θεσσαλονίκης και απορρίφθηκε η διαδικασία όλη από την Περιφέρεια, διότι λέει: δεν ανήκει σε εσάς ο χώρος, ανήκει στην ΚΕΔ. Εντωμεταξύ, όλο το έργο που είναι με λεφτά του ΕΣΠΑ και λοιπά, γίνεται από το Δήμο Θεσσαλονίκης και έχει παρθεί η υπόθεση από την ΚΕΔ. Δηλαδή, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει αυτό το πράγμα.

Και να μην  γκρινιάζουμε μόνο. Να έχουμε και προτάσεις. Καταρχάς, αυτό που είπε ο Γιώργος  ο Καμίνης, οικονομική αυτοτέλεια. Δεν  είναι δυνατόν να είμαστε εξαρτημένοι  έτσι, από το κράτος, με τους ΚΑΠ, με τη ΣΑΤΑ, δεν ξέρω εγώ τι άλλο, ούτε είναι δυνατό να έχουμε τα ανταποδοτικά τέλη, τα οποία θα αφορούν μόνο το Δήμο. Πρέπει οι Δήμοι να αποκτήσουν αυτονομία οικονομική. Μια πρόταση θα ήταν ίσως ο φόρος ακίνητης περιουσίας, να εισπράττεται από το Δήμο. Όταν αποκατασταθεί ένα τέτοιο σύστημα είσπραξης και όχι μέσω ΔΕΗ, να αποκτήσουν οι Δήμοι οικονομική αυτοτέλεια αλλά και εισπρακτική ικανότητα. Εάν γίνει αυτό, τότε αποκτά μεγαλύτερη σοβαρότητα ο Δήμος, ο πολίτης ξέρει σε ποιον να φωνάζει, γιατί τώρα όλα τα ακούμε εμείς.

Η οικονομική αυτοτέλεια, έχει απαραίτητο συμπλήρωμα την εισπρακτική και φορολογική δυνατότητα. Να ξέρει ο δημότης ότι επιπλέον δίνει στον Δήμο, στον οποιονδήποτε Δήμο, μία δυνατότητα άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής. Εάν εγώ θέλω σε μία περιοχή να αναπτύξω τον οικιστικό ή τον βιομηχανικό τομέα ή το οτιδήποτε της περιοχής, εκεί θα κατεβάσω τον φόρο, για να μπορέσει να λειτουργήσει καλύτερα το σύστημα και βέβαια, δεν θα ανακαλύψουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, τον τροχό. Έχουμε άπειρα μοντέλα, άπειρα παραδείγματα στην Ευρώπη. Είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν ανήκουμε ούτε στη Μέση Ανατολή, ούτε στην Κίνα, ούτε οπουδήποτε. Είμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θα σας  πω ένα παράδειγμα πάλι, με την πολύ καλή σχέση που έχουμε με την Κολωνία, με την οποία είμαστε αδελφοποιημένη πόλη. Η Κολωνία έχει 16.000 δημοτικούς υπαλλήλους, σε μία πόλη 350.000 κατοίκων. Έχει 60 άτομα που δουλεύουν στον Οργανισμό Τουρισμού της Κολωνίας. 3 εκατομμύρια τουρίστες επισκέπτονται την Κολωνία παρόλο που η Κολωνία δεν έχει τίποτα να δεις. Νομίζω έναν καθεδρικό μόνο. Όμως τι δημοτικούς υπαλλήλους; Έχει Δημοτικές Επιχειρήσεις, το νερό, τον τουρισμό, την καθαριότητα. Όλα αυτά είναι Δημοτικές Επιχειρήσεις, 100% μέτοχος ο Δήμος και αυτές λειτουργούν την πόλη. Το Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμος έχει τις πολιτικές αποφάσεις. Από εκεί και πέρα, όλη η δουλειά γίνεται από τις Δημοτικές Επιχειρήσεις που δουλεύουν με συγκεκριμένα κριτήρια.

Για το θέμα της  ιδιωτικοποίησης του νερού, έχουμε πάρει απόφαση στο Δημοτικό Συμβούλιο, θέλουμε δημοψήφισμα, δεν θέλουμε ιδιωτικοποίηση του νερού. Αλλά το να έρθει το νερό στο Δήμο Θεσσαλονίκης και να είναι Δημοτική Υπηρεσία, εγώ το δηλώνω δημόσια, είμαι αντίθετος. Δεν δουλεύουν οι Δημοτικές Υπηρεσίες με όλο αυτό το πλέγμα της γραφειοκρατίας και της περίπλοκης νομοθεσίας που υπάρχει, δεν δουλεύουν αποδοτικά.

Ένα τελευταίο, το οποίο ίσως ακουστεί λίγο ρομαντικό. Αυτά τα 2 τελευταία χρόνια που συμμετέχω  με πολύ μεγάλες απουσίες στα συμβαίνοντα  στην ΚΕΔΕ, με οδηγούν στην εξής πρόταση: Η ΚΕΔΕ έχει κομματική εκπροσώπηση. Δηλαδή είναι οι κομματικές παρατάξεις στην ΚΕΔΕ. Είναι η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, είναι το ΠΑΣΟΚ, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η ΔΗΜΑΡ, είναι το ΚΚΕ, είναι όλοι. Κατά την άποψή μου, αυτό είναι λάθος. Οι Δήμοι της Ελλάδος είναι 3 – 4 κατηγοριών. Είναι οι καθαρά αστικοί Δήμοι, είναι οι ημιαστικοί Δήμοι, είναι οι Δήμοι ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, είναι οι νησιωτικοί Δήμοι. Πιστεύω ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν έχει καμία σχέση με τα προβλήματα που έχει ο Δήμος της Μήλου, ας πούμε. Εάν θέλουμε, λοιπόν, να έχουμε μία πραγματικά καλή και αποτελεσματική εκπροσώπηση, πιστεύω ότι, επειδή το μοντέλο σύνθεσης της ΚΕΔΕ έχει γεράσει, έχει παλιώσει, πρέπει να κάνουμε μία νέα σύνθεση στην ΚΕΔΕ, η οποία να εκπροσωπεί πραγματικά τις ανάγκες των διαφορετικών κατηγοριών Δήμων της χώρας.
Ευχαριστώ.

No comments: