Ικτίνου - Ζεύξιδος. Η κατάσταση, τα προβλήματα, η λύση.

Η Ικτίνου και η Ζεύξιδος αποτελούν ένα σταυροδρόμι της πόλης, το οποίο το ζω σχεδόν καθημερινά από τότε που ήμουν 6 χρονών. Δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο και καθημερινό στέκι εδώ και αρκετά χρόνια, από τότε που ένας εκ των παιδικών μου φίλων άνοιξε εστιατόριο (και τώρα καφέ) επί της Ζεύξιδος. Οι συγκεκριμένοι οδοί, αποτελούν εδώ και χρόνια το επίκεντρο ενός προβλήματος, που δεν είναι άλλο από την κατάληψη του δημοσίου χώρου από τραπεζοκαθίσματα. Ένα πρόβλημα που παρατηρείται σε πολλά σημεία της πόλης, αλλά ο ακτιβισμός κάποιων κατοίκων δεν το αφήνει να ξεφύγει από την καθημερινή επικαιρότητα. Έχουν δίκιο οι κάτοικοι ή έχουν δίκιο οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος? Και ποιος είναι ο ρόλος της Τροχαίας και του Δήμου? Δίκιο έχουν, κατ' εμέ και οι δύο μεριές, αλλά το πρόβλημα δημιουργείται όταν η μία μεριά, καταπατά το δίκαιο της άλλης. Στους πεζοδρόμους, ο ΚΟΚ λέει ότι πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένο πλάτος ελεύθερο επί μονίμου βάσης για τη διέλευση οχημάτων εκτάκτου ανάγκης. Αυτό δε σημαίνει βέβαια, ότι σε οποιοδήποτε άλλο χώρο πάνω στον πεζόδρομο νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να αναπτύσσει τραπεζοκαθίσματα. Η κατάληψη των τραπεζοκαθισμάτων ΠΡΕΠΕΙ να γίνεται με γνώμονα την αστική και αρχιτεκτονική διαρρύθμιση του χώρου, έτσι ώστε εκτός από την αδιαπραγμάτευτη ασφάλεια και διελευσιμότητα, να υπάρχει και ένα αισθητικό αποτέλεσμα που να καθιστά όμορφο το χώρο. Η "επίπλωση" του δημόσιου χώρου από τα παρτέρια και τις δενδροδόχους (η οποία παρεμπιπτόντως είναι κακόγουστη και άχρηστη), στην οδό Ζεύξιδος καθιστά εκ των πραγμάτων αδύνατη τη εξασφάλιση αυτού του ελάχιστου πλάτους που απαιτείται από τον ΚΟΚ ακόμα και αν δεν υπήρχαν τραπεζοκαθίσματα, ενώ στην Ικτίνου η χωροθέτηση των παραπάνω (το ίδιο κακόγουστη και άχρηστη), προϋποθέτει την πλήρη απομάκρυνση των τραπεζοκαθισμάτων σε μεγάλο μήκος της οδού για να ικανοποιηθεί ο ΚΟΚ. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, θεωρώντας πως τα τραπεζοκαθίσματα είναι κινητά μέρη και θέλοντας να προστατέψει την ζωντάνια του χώρου με την παρουσία συγκεκριμένου αριθμού τραπεζοκαθισμάτων κρατώντας τις ισορροπίες μεταξύ των καταστημάτων ενέκρινε ένα σχέδιο ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων, βάσει του οποίου εξέδωσε και τις σχετικές άδειες για την οδό Ικτίνου, ενώ στην οδό Ζεύξιδος το έργο του ήταν σχετικά πιο εύκολο γιατί το πλάτος έτσι και αλλιώς δεν εξασφαλίζεται λόγω παρτεριών και δενδροδόχων. Η λύση αυτή που συμφωνήθηκε μεταξύ Δήμου και καταστηματαρχών, δεν ικανοποίησε τους κατοίκους, οι οποίοι ερμηνέυοντας τον νόμο κατά κυριολεξία, θεωρούν πως ακόμα και κινητά να είναι τα τραπεζοκαθίσματα, δεν εξασφαλίζεται ο απαιτούμενος χώρος. Αποτέλεσμα αυτής της ερμηνείας, είναι η καθημερινή σχεδόν αναφορά καταγγελιών στην Τροχαία για παραβίαση του ΚΟΚ, με την Τροχαία να υποχρεώνεται να ανταποκρίνεται στις καταγγελίες. Η απόδοση των ευθυνών εύκολη. Η Τροχαία, κατά τη γνώμη μου, κακώς ερμηνεύει το νομο όπως τον ερμηνεύει, αφού ο Δήμος έχει εγκρίνει τη χωροθέτηση. Ο Δήμος κακώς εκδίδει άδειες, οι οποίες στην πράξη δεν ισχύουν. Οι κάτοικοι κακώς έχουν κηρύξει τον ανένδοτο εναντίον συλλήβδην όλων των καταστημάτων τα οποία έως ένα βαθμό αναβαθμίζουν και δίνουν ζωή στην περιοχή και οι καταστηματάρχες, κακώς θεωρούν ότι ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να δίνει άδειες για τραπεζοκαθίσματα σε δημόσιο χώρο επειδή το υγειονομικό δίνει (βάσει μεγέθους κουζίνας και ΜΟΝΟ) τη δυνατότητα για εξυπηρέτηση περισσοτέρων ανθρώπων από αυτές που διαθέτουν στον εσωτερικό τους χώρο. Η πρόταση μου είναι να δρομολογήθεί ΑΜΕΣΑ ένας εκ νέου σχεδιασμός του χώρου που να λαμβάνει υπόψη του: 1) τις απαιτήσεις του νόμου, προκειμένου να εξασφαλίζεται επί μονίμου βάσεως το ελάχιστο απαιτούμενο πλάτος για διέλευση πεζών αλλά και οχημάτων εκτάκτου ανάγκης 2)την καλαισθησία και την ποιοτική αναβάθμιση του πρασίνου και του ανοιχτού χώρου (ακόμα και αν αυτό σε αρκετές περιπτώσεις δώσει την εντύπωση της άνισης μεταχείρισης μεταξύ καταστημάτων, καθώς η κτιριακή υποδομή εκ των πραγμάτων δημιουργεί διαφορετικά δεδομένα ανά κατάστημα) 3) την απρόσκοπτη λειτουργία των σχολείων της Ικτίνου. Σε παλαιότερη συνεδρίαση της επιτροπής ποιότητας ζωής του Δήμου, οι ίδιοι οι καταστηματάρχες είχαν προτείνει την ανακατασκευή των οδών Ικτίνου και Ζεύξιδος με δικά τους έξοδα, προκειμένου να λυθεί επιτέλους αυτό το θέμα, που δεν αφήνει κανέναν σε ηρεμία, αλλά και κανέναν δεν εξυπηρετεί. Όταν και αν συμφωνηθεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει και οι κάτοικοι να επιδείξουν μία ανοχή μέχρι να ολοκληρωθεί η ανακατασκευή, γιατί αλλιώς και οι κριτές θα γίνουν κρινόμενοι. Έστω και κατ΄ ανάγκη, λόγω των προβλημάτων που προκύπτουν στη βιωσιμότητα των επιχειρήσεών τους, οι καταστηματάρχες είναι διατεθιμένοι να υλοποιήσουν την προτροπή του Γιάννη Μπουτάρη για "υιοθεσία της γειτονιάς". Θα είναι κρίμα να πάει χαμένη. Ακόμα και αν υπό φυσιολογικές συνθήκες η υιοθεσία της γειτονιας δεν θα πρέπει να γίνεται για ιδιοτελείς σκοπούς, αλλά σε ένδειξη αγάπης για την πόλη που ζούμε. Γιατί η πόλη είμαστε εμείς.