Ταξί. Μέσα ή έξω από τη λεωφορειολωρίδα?

Τη Δευτέρα το πρωί, με αφορμή τη συνέντευξη τύπου για τις καινούριες ειδικές λωρίδες λεωφορείων (ΕΛΛ) αναπτύχθηκε μία συζήτηση σχετικά με το αν τα ταξί πρέπει/μπορούν να κινούνται εντός των ΕΛΛ ή όχι.

Το κριτήριο απόφασης είτε θέλεις να το δεις κυκλοφοριακά είτε πολιτικά στην συγκεκριμένη περίπτωση κατ' εμέ είναι το ίδιο και το αυτό: Ο τρόπος με τον οποίο εξασφαλίζεται γρηγορότερα η μετακίνηση για τον κόσμο από την προέλευση στον προορισμό. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν έχει καμία υποχρέωση ούτε απέναντι στον ΟΑΣΘ, ούτε απέναντι στα ταξί.

Είναι προφανές, ακόμα και για κάποιον που δεν είναι συγκοινωνιολόγος, ότι η πιο γρήγορη μετακίνηση ΣΗΜΕΡΑ είναι αυτή με τον ΟΑΣΘ, χωρίς ταξί στις λεωφορειολωρίδες. Το σκεπτικό είναι ότι μέχρι να ολοκληρωθεί το μετρό της Θεσσαλονίκης (άγνωστο πότε καθώς διατηρώ εύλογες επιφυλάξεις για το 2015, μακάρι να διαψευστώ) η πόλη πρέπει να υποστηρίξει το μέσο που μπορεί να παίξει, έως ένα βαθμό το ρόλο του.

Επιπλέον, υπό προϋποθέσεις, μια τέτοια κατάσταση ενδεχομένως να είναι θετική και για τα ταξί και τα ΙΧ. Οι προϋποθέσεις είναι αφενός ότι οι μετακινούμενοι θα αλλάξουν μέσο και από το ΙΧ θα διαλέξουν -κάποια στιγμή- το (γρηγορότερο ως μέσο) λεωφορείο (βασική παραδοχή στον τομέα των μεταφορών) και αφετέρου ότι θα υπάρχει απρόσκοπτη λειτουργία των ΕΛΛ.

Και εδώ ερχόμαστε στο θέμα της αστυνόμευσης. Για μένα, το πρόβλημα είναι κυρίως θέμα νοοτροπίας και δεν το γράφω για να δικαιολογήσω καμία αδυναμία της Τροχαίας ή της δημοτικής αστυνομίας στην αστυνόμευση. Μου κάνει εντύπωση πως ως ελληνική κοινωνία δεν θέλουμε κανέναν μπαμπούλα πάνω από το κεφάλι μας για να αστυνομεύσει μία καταρρέουσα Ελλάδα που προφανώς δεν τα έχει καταφέρει να σταθεί στα πόδια της (με τη συμφωνία των Ελλήνων, που κατά συντριπτική πλειοψηφία έχει απορρίψει το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας), αλλά ως κοινωνία της Θεσσαλονίκης αποζητάμε την αστυνόμευση για να κάνουμε τα αυτονόητα. Τα αυτονόητα, που απαιτεί η στοιχειώδης κοινωνική ευαισθησία στους δρόμους, τους πεζόδρομους και τα πεζοδρόμια... Αφού όμως δεν μπορούμε να βρούμε λύση στο πρόβλημα, θα πρέπει να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία των ΕΛΛ είτε με τεχνικά μέσα (κάμερες) ειτε με πιο εντατικούς ελέγχους από τις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές.

Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί αν υπάρχει συμβιβαστική λύση που να μετριάζει τις εντυπώσεις ανάμεσα σε λεωφορεία και ταξί. Ενδεχομένως να υπάρχει. Μία λύση θα μπορούσε να είναι να μπαίνουν μόνο ταξί στις ΕΛΛ πριν και μετά την διάρκεια ισχύος τους και μέχρι το τέλος των δρομολογίων του ΟΑΣΘ. Γιατί π.χ., μία ΕΛΛ μπορεί να λειτουργεί από τις 10:00 έως τις 22:00 αλλά δρομολόγια γίνονται και νωρίτερα και αργότερα από αυτό το διάστημα. Συν τοις άλλοις, όταν θα λειτουργεί το μετρό θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι εφόσον διασφαλίζεται η ταχύτατη μετακίνηση με αυτό, μπορεί να επιτραπεί η είσοδος των ταξί στις ΕΛΛ με το σημερινό καθεστώς. Το παν είναι να διασφαλίζεται με κάθε τρόπο η ταχύτατη μετακίνηση με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, είτε αυτό είναι λεωφορείο είτε το μετρό.

Τέλος, για να υπάρχει και μία πρόληψη στο θέμα, θα πρέπει να υπάρξει διαβεβαίωση και από την μεριά του ΟΑΣΘ ότι είναι σε θέση να ανταποκριθεί στην ενδεχομενη αύξηση της ζήτησης των μετακινήσεων και ποσοτικά και ποιοτικά, εφόσον τελικά αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο και απαγορευτούν τα ταξί στις λεωφορειολωρίδες.


Υ.Γ. Σε κανένα σημείο του σκεπτικού δεν ασχολήθηκα με την εξίσου αντικοινωνική συμπεριφορά των οδηγών ταξί, που με την συμπεριφορά τους τις περισσότερες φορές προκαλούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνουν. Η πρόταση που έκανε ο Μπουτάρης να τα βρουν μεταξύ τους και να κινούνται με μονά-ζυγά στην πόλη, είναι μία πρόταση που έχει ένα ενδιαφέρον. Θα μπορούσε σε μία ύστατη ένδειξη (πολιτικού και όχι επιστημονικού) συμβιβασμού, να είναι και προϋπόθεση από την μεριά των ταξί προκειμένου να βρουν ανταπόκριση τα αιτήματά τους, αφού και οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι λόγω της κρίσης περισσεύουν. Δεν είμαι όμως σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα πρέπει να συζητηθεί γιατί μετά ποιος θα αστυνομεύει τους ταξιτζήδες αν τηρούν το μονά-ζυγά?